Polaganjem cvijeća na šehidskom mezarju Karhimani u Pazariću, te na spomen–obilježju na Brezovači obilježena je 31. godišnjica pogibije Smaje Some, najstarijeg borca na Igmanu, legendarnog diverzanta, te Čedomira Bate Domuza, jednog od prvih komandanata odbrane Igmana, dobitnika najvećeg ratnog odlikovanja „Zlatnog ljiljana“, nosioca Ordena zlatnog grba sa mačevima i Policijske medalje za hrabrost.I Čedo i Smajo poginuli su isti dan, 30. jula 1992. godine.

Čedomir Domuz rođen je 30. marta 1960. godine u Binježevu - Hadžići. Poginuo je 30. jula 1992. na Rogoju - Trnovo, kao vojnik na dužnosti komandira izviđačko-diverzantskog voda, pripadnik Ministarstva unutrašnjih poslova Republike Bosne i Hercegovine.

Posthumno je 1992. odlikovan najvišim ratnim priznanjem „Zlatni ljiljan“, a 1994. i „Ordenom zlatnog grba sa mačevima“. Smajo Somo bio je najstariji borac Armije Republike Bosne i Hercegovine na Igmanu.